διαχείριση .............του τελος(καποια στιγμη το δεχομαι)

χάραμα έφυγα,χάραμα γύρισα!
άλλη μια Οδυσσέας (φυσικά δεν μου παει ο ρόλος της Πηνελόπης)

όταν έχεις αδειάσει τελείως ούτε τάνκερ συναισθημάτων δεν μπορεί να σε γεμίσει

ήλπιζα ,απλά να ειναι καλά!
δεν με ένοιαζε για εμένα απλά να ειναι καλά
δεν ξέρω αν ήμουν ηλίθια,απλοϊκή,αγαθή,ερωτευμένη η κορόιδο

άλλωστε οταν αγαπάς πραγματικά λιγο σε νοιάζει τι νιώθει ο άλλος(αχ πολύ εγωιστικό αυτό)
τον ρώτησα και τον αγαπούσα?

δεν απαντούσε μέρες στο τηλέφωνο!
τι καινούργιο?
πήρα πολλές φορές ταξί και πήγα κάτω απο το σπίτι του.
εστω να νιώθω κοντά του.

Τώρα καμία φορά γελάμε με τις κλαψούρες άλλων γυναικών,με φίλες (εγω ποτέ δεν τους έχω πει τα δικά μου χαμπέρια,ντρέπομαι)

ναι τώρα θα με χαρακτήριζα ,καμμένη!

περάσαν ετσι μέρες,σχεδόν βδομάδα
δεν τον είχα δει και με τρέλαινε η αναμονή για μια νεα αρχή (ήλπιζα) η στην χειρότερη ενα τέλος(ουτε το σκεφτόμουν)

Δευτέρα πρωί πήγα σε γνωστό ανθοπωλείο,παρήγγειλα 100 λευκα τριαντάφυλλα!!
έβαλα μια Κάρτα.......

"είμαι εδώ,ΖΩΗ"


2 ημέρες μετά απο το ανθοπωλείο μου είπαν δεν τα ειχε παραλάβει κανείς ακόμη!!
τρελάθηκα..

4 ημέρες μετά έσκασε το προσωπικό Ναγκασάκι
τα ειχε πάρει........


η γυναίκα του!

Ο Δημήτρης ΜΟΥ,ο δικός μου Δημήτρης που για χάρη του ειχα περάσει τόσα,είχα απειληθεί,ειχα σχεδόν απελαθεί,πεινασα,πονεσα,έμεινα μόνη,στερήθηκα την ιδια μου την ζωή
ειχε παντρευτεί........μόλις στους 6 μήνες απο όταν έφυγα!


Η "μαύρη" χήρα μανα του,τον ειχε παντρέψει(ναι λες και δεν ήθελε ο κωλοπαιδαρας)
με πρόδωσε!

κι ομως αν σας πω ,πως δεν έκλαψα ,δεν πονεσα,δεν τίποτα.....
λες και ήξερα πως ειναι νεκρός και απλα μου φέραν το πτώμα για θάψιμο

Θύμωσα λίγο!

πέρασαν μήνες.......
συνέχισα την πορεία μου(ειχα βάλει πλέον στόχο να αλλάξω)

κι επειδή ο κολλητός μου ο διάβολος με αγαπάει πολυ,μια ωραία ήμερα που θέλησα να πάρω ταξι,τον είδα..

περίμενα ταξί στην Α.τουμπα να κατέβω κέντρο και σταμάτησε μπρος μου...
Ταρίφας,ο Δημήτρης ταρίφας
μπήκα κανονικά ,κάθισα πίσω,
έκανε πως δεν με γνώρισε(ερε καριόλη όπου κι αν είσαι ....)
ξαφνικά έβγαλα τα μαυρα γυαλιά μου(ναι δεν ειναι διαφήμιση,έγινε έτσι)
και τον είδα μέσα απο τον καθρέφτη

-Δημήτρη?
-σε εμένα μιλάτε?Δεν με λένε Δημήτρη!

Εκεί πλεον δεν κρατήθηκα!
άρχισα να τον χτυπάω με ολη μου την δύναμη
πάτησε φρένο,βγήκα και άρχισα να κλωτσαω το αμάξι(το τι ειπε το στοματάκι μου το φαντάζεστε,δικαίως βέβαια)


αυτο με σακατεψε κυριολεκτικα!
μετα απο αυτο,τον συχαθηκα!
πηγα παρηγγειλα μια αλλη ανθοδεσμη με 10 κοκκινα τριανταφυλλα,εβαλα καρτα
και την εστειλα......σπιτι αλλα να παραδωθει........


στην γυναικα του
"μου λειπεις μωρο μου,ΖΩΗ"

μετα απο μηνες εμαθα εγινε χαμος εκεινη την ημερα σπιτι του!

απο τοτε τον εχω συναντησει 2-3 φορες,την μια μαλιστα πηγε να μου μιλησει,να μου εξηγησει οπως ειπε.....
εβαλα τα γελια(μεσα μου εβραζα)

-δεν θελω ρε ερμε!

Γι΄αυτο καλοι μου αναγνωστες,προσοχη σε αυτα τα βαμπιρ,τους Δημητριδες ...
εχει πολλους εκει εξω!




υ.γ η ιστορια ειναι πραγματικη
ο περιου ο λογος ,ζει δυτικα στην θεσσαλονικη!
κανονικα επρεπε να δωσω ονομα,επιθετο,δν/ση αλλα απλα ελπιζω να σπασει ο κολλητος μου το ποδι του και να διαβαζει μπλοκ!